بیانات مقام معظم رهبری در خصوص تئاتر و تئاتر خیابانی

اگر همه انواع هنر در جامعه بکار گرفته شود، باز هم زیبایی های ناگفته و حقایق تصویر نشده و ترسیم نشده برای مردم، در جامعه، فراوان است. زیرا که هنرمند، باری، یک انسان است، یک انسان محدود است و هزاران هنرمند، هزاران انسان محدودند، در حالیکه حوادث و واقعیات و زیبایی ها و ظرافت های موجود در زندگی بشر نامحدود است. همه آن ها را نمی توانند ترسیم کنند. اما به هر حال وقتی که در یک جامعه ای به خصوص مثل جامعه انقلابی ما که این همه حادثه نو دارد، این همه مسأله نو دارد، این همه شگفتی های استثنایی در آن مشاهده می شود، که نظیر برخی از اینها را ما در کتاب ها و در آثار خوانده ایم: این شهامت ها، این ایثارها، این هوشمندی ها، این فداکاری ها، این دشمنی ها، این دفاع های مقدس، این دشواریهایی که در کار انتقال یک جامعه از وضع قبلی به وضع ایده آل وجود دارد، همه انقلاب ها با این مشکل ها مواجه اند، تمام این ها باید تبیین شود، تمام این ها باید تشریح شود. چه کس اینها را تصویر خواهد کرد؟ کدام نویسنده قادر است، کدام شاعر قادر است؟ و تازه مگر ما چقدر نویسنده و شاعر داریم؟ کدام بیان رسا و بلیغ لازم است که به مردم خود ما واقعیات زندگی آنها را و حوادث زندگی آن ها را تبیین کند، به آن ها بگویید تا آن ها ببینند زندگی کنند. یعنی اگر دست هنر که در واقع تابلوی زندگی را رسم می کند، بخشی را انتخاب و آن را درشت و زیبا می کند، ترسیم می کند و به نمایش در می آورد، اگر وجود آن در جوامع معلولی لازم است، در یک جامعه انقلابی مثل جامعه ما به دلایل فراوان لازم تر و ضرورتش بیشتر است. از جمله، همین حوادث شگفت آوری که در جامعه ما هست، مگر می توان ترسیم کرد؟ یک خانواده شهید داده را ملاحظه کنید، یک انسان جانباز را در نظر بگیرید، رزمنده ای را که خانواده ای به جبهه جنگ می فرستد مورد مطالعه قرار بدهید، یک شب جبهه را ترسیم کنید و در ذهنتان منعکس بکنید. هیجان عظیم مردم در دفاع از انقلاب و میهن را با هزاران نمونه و جلوه و اجزاء پراکنده آن به نظر بیاورید. دفاعی را که این ملت و این کشور از خود می کند، خصومتی را که دشمنان با این ملت می کنند و کینه ای را که دشمنان به این ملت می ورزند انتقال انسانها از مراحل بی اعتقادی، بی ایمانی، کم ایمانی یا چسبیدن به زندگی مادی و شخصی، و انتقال به دنیای ملکوتی، فدا شدن در جمع را در نظر بگیرید. اینها واقعاً هزاران موضوع زنده، مهم، جالب و زیباست که جز دست هنر هیچ چیز نمی تواند آن را ترسیم کند و جز زبان هنر هیچ چیز نمی تواند آن را بیان کند.اینها را باید با انواع و اقسام هنرها و از جمله هنر نمایش که یکی از گویاترین و موثرترین زبانهاست، تبیین کنیم. این یک جهت که در جامعه باید به هنر توجه شود، اهتمام شود. و استعدادها به خدمت گرفته شود. تئاتر باید مردمی شود و جهت دیگر آن است که به هر حال هنر یک خصوصیت بشری ست، یک خصوصیت انسانی ست. نمی توان یک جامعه را تکامل داد اما هنر او را ندیده گرفت، مثل جسمی که بخشی از اعضای او رشد کند و برخی نه. هنر جزو اصلی مجموعه وجود بشری ست. وقتی که در یک جامعه بشر بخواهد از لحاظ مادی، معنوی، فکری و ذهنی کمال پیدا کند، باید هنر در او رشد پیدا کند. اعتقاد ما این است؛ یعنی این از اصول جهان بینی ماست که هنرها باید همه رشد کنند، از جمله هنر نمایش که از بسیاری از انواع دیگر هنر زبان رساتر وبلیغ تری دارد. البته امتیازاتی هم شعر یا قصه یا برخی هنرهای دیگر دارد که نمایش ندارد. اما یقیناً خصوصیاتی هم نمایش دارد که بقیه شعبه های هنر فاقد ان است. لذا بنده قویاً طرفدار این فکر هستم که به هنر نمایش بپردازیممنبع : وبلاگ تئاتر خیابانی نسیم لارستان